گشت گرداگرد مهر تابناک ایران زمین
روز نو آمد و شد شادی برون ز اندر کمین
مثل هر سال تو واپسین ساعات امسال هم می نویسم فقط به عشق اون بچه های یتیمی که توی این دنیا کسی رو ندارن که سال نو رو بهشون تبریک بگه………می نویسم به عشق اونایی که زیر همین بارون وایسادن و کنار خیابون بساط کردن و جنس می فروشن تا واسه عیدشون شرمنده ی خانواده شون نباشن………می نویسم به عشق اونایی که حتی توی لحظه ی تحویل سال هم روی تختهای بیمارستانها زندانی شدن……..می نویسم به عشق اون پرستاری که به عشق اونا لحظه ی تحویل سال رو به جای اینکه کنار خانوادش باشه کنار اون تختها وایساده…….خلاصه اش که می نویسم به عشق هر کسی تو هر جای این کره ی خاکی که فردا کسی رو نداره تا بهش سال نو رو تبریک بگه! می نویسم که بدونن من به یادشونم حتی اگه اونا اینو ندونن…….به یاد اونایی که 93 پیش ما بودن و 94 پیش ما نیستن…….به یاد اونایی که از 93 دلگیرن و دل به 94 بستن……و به یاد اونایی که دیگه خیلی یادی از ما نمی کنن…….توی این آخرین دقیقه ها من مثل هر سال به یادشونم و براشون 94 رو خیلی بهتر از 93 آرزو می کنم!
از همه ی این حرفا که بگذریم می رسیم به مهمان های همیشگی کلبه ی محقر وبلاگ کوچیک خودم که همواره با ما بودن و بهشون باید یه تبریک ویژه بگم!
سال نو بر همتون مبارک!
زیرنویس :
94 روی کاغذ قراره که سال خوبی باشه…….93 که انصافا بدترین سال عمرم بود! 94 عزیزم امیدوارم که تو راه 93 رو ادامه ندی! پیشاپیش ازت ممنونم!
روحانی نوشت :
93 انقدر بد بود که توی آخرین لحظه هاشم ول کن معامله نبود! مادر حسن روحانی رییس جمهور ایران دار فانی رو ساعتی پیش وداع گفت!
آهنگ نوشت :
اصلا مگه میشه سال رو با آهنگی غیر از این تحویل کرد؟
همینه که هست 